Het is zover, de brief van het UWV is binnen. De papieren moeten de komende week opgestuurd worden, het is nu echt! In maart 2022 ben ik 2 jaar ziek en word ik ontslagen op mijn huidige werk. Mijn werkgever wil dat ik alle werkzaamheden blijf doen en in het afgelopen jaar is helaas gebleken dat ik dat niet meer red. Dus volgt ontslag. Het blijft als een straf voelen, wegens een ziekte -waar ik niets aan kan doen- ben ik straks mijn baan kwijt. De wet zegt dat het mag, dus volgt nu een traject richting WIA-uitkering.

In het myocafe* kwam het onderwerp seksualiteit en intimiteit aan de orde.

Op advies van mijn reïntegratiecoach ben ik een NPO aangegaan. Oftewel een NeuroPsychologischOnderzoek. Onderzoek naar mijn cognitieve klachten, ook wel het kenvermogen. Dit betreft het mentale proces van kennisverwerving door waarneming en verwerking van de opgedane informatie van het denken. Het gaat over taal, geheugen, het vermogen gedrag aan te passen, patronen herkennen, rekenen en tal van andere denkprocessen.

De afgelopen weken kwam ik twee begrippen tegen die mij bleven puzzelen:‘Ziektewinst’ en ‘Verslaafd zijn aan ziek zijn’. Dus puzzel even met me mee…Kunnen wij (CIAP/DVN) patiënten verslaafd zijn aan ziek zijn om zo ziektewinst te verkrijgen? Wat levert ziek zijn ons op? Krijgen we er meer aandacht mee, gaan mensen ons anders behandelen? Worden wij van gezonde mensen opeens zielige wezens die niets meer kunnen? En wat levert ons dat op? Wat halen wij er dan voor winst uit? Want tegenover winst staat ook verlies. Dus als we iets winnen, verliezen we automatisch ook wat zou je zo zeggen.

Verderop wonen mijn buren, of zal ik zeggen mijn ‘blije buren’. Deze mensen lijken altijd blij te zijn. Ze lopen met een verende tred, ze lachen altijd, hebben lol met elkaar, zien er overduidelijk gelukkig uit als ze weer door de straat lopen met hun vrolijke hond.

Revalidatietherapie richt zich op grenzen, grenzen en nog eens grenzen. Leren omgaan met je eigen kunnen en vooral niet kunnen. Bij de fysiotherapie van de revalidatieafdeling waren ze super voorzichtig met me. Steeds stonden de therapeuten om me heen om me op te vangen bij een eventuele valpartij. 

In mijn beleving is er een verschil in moeheid. Je hebt, zeg maar, de gezonde moeheid. Je sport hard en bent daarna lichamelijk moe. Je gaat lekker douchen en je bent weer opgeknapt. Oftewel je batterij laadt snel op. En je hebt de ‘zieke’ moeheid. Daarvan kom je niet meer bij, je laadt -bijna- niet meer op.

Iedereen weet, afscheid nemen doet pijn.Van de week heb ik, voor de tweede keer, afscheid genomen van mijn toneelgroep. Al jaren speel ik met heel veel plezier bij ‘Voorheen met Matthijs’. Een kleine, maar zeer hechte groep mensen die zich bezig houdt met improvisatiespel. En we waren ons als groep goed aan het ontwikkelen. We kregen les en verbeterden ons zichtbaar. En alles kon besproken worden en jaarlijks gingen we op kamp. Kortom een groep waar je geen afscheid van wil nemen!

CIAP staat voor Chronische Idiopathische Axonale Polyneuropathie. Heel lang ben ik op zoek gegaan naar de I van Idiopatisch. Het betekent letterlijk ‘zonder oorzaak’. En daar kon ik maar slecht mee omgaan, dat iets zonder oorzaak is. Ik ben een mens van oorzaak en gevolg. Doe dit, dan volgt dat. Het maakte mij angstig en onzeker de oorzaak niet te weten. Zagen de artsen niet iets over het hoofd? Had ik toch niet ergens een gezwelletje ofzo?

Pijn is een waarschuwingssignaal van het lichaam bij een te sterke prikkeling. Pijn kan door verschillende soorten prikkels worden opgewekt, zoals hitte of kou, verwonding of beschadiging van weefsels of een ontstekingsreactie. Wanneer een pijnzenuw wordt geprikkeld gaat een signaal van deze zenuw naar het ruggenmerg en vervolgens naar de hersenen.

Het is een kwestie van gevoel. Gevoel zit hoger of dieper dan woorden of taal. Er is geen redenering nodig, het is niet toepasbaar. Het is niet gebonden aan taal of woorden. Gevoel heeft niets met denken te maken en denken niet met gevoel. En daarom is het zo moeilijk om gevoelens uit te leggen en om gedachten te voelen.

Een cirkel is een volmaakt gesloten ronde lijn. In de wiskundige wereld wordt het beschreven als een ‘verzameling punten in een plat vlak met een constante afstand tot een centraal middelpunt’. Een cirkel staat symbool voor leegte, voor oneindigheid en absolute vrijheid. Voor mij is een cirkel het mooiste symbool van perfectie. Het heeft geen begin of eind, het is een eeuwige lijn. Als natuurliefhebber is op zoek gaan naar cirkels ook helemaal niet moeilijk; de natuur geeft vele kunstwerkjes.