Het lijkt een futiliteit en toch ik wil er graag even bij stilstaan: ik hou nog steeds van spelen. Al heel lang volwassen en nog steeds kan ik genieten van één van die kleine dingen in het leven dat spelen heet. Spelen is een bezigheid ter ontspanning, het heeft een bepaalde aantrekkelijkheid en geeft een aangename tijdsbesteding.

Als kind leren we allemaal rekenen, schrijven en andere vaardigheden. Ik stel me zo voor dat een kind op een open weide is vol met sappig gras en dat ze daar een paadje moet leren lopen. En als ze dat paadje maar lang genoeg loopt raakt dat ingesleten. Worden de sommen en de taal steeds makkelijker en herkenbaarder. We hoeven niet lang meer na te denken en belopen het paadje met de ogen dicht.

Lachen en huilen zijn twee emoties die erg dicht bij elkaar liggen. Soms moet je van het lachen opeens huilen en vanuit het huilen kan een enorme lachbui ontstaan. Emoties zijn signalen dat er iets gebeurt in je leven. Emoties toelaten en uiten is een gezonde manier van leven, je voelt je daarna vaak een stuk beter.

Via mijn website kom ik in aanraking met een lotgenoot. Ik word uitgenodigd om een keer langs te komen en daar geef ik graag gevolg aan. Na even zoeken kom ik op de gang van het appartementencomplex waar een mooie, grote scootmobiel staat te pronken. Daar is mijn eerste confrontatie, slik, zover ben ik gelukkig nog (lang) niet.

Hoog bovenop de berg, met de kuiten nog nazinderend van de steile klim, met de zon die achter de wolken vandaan piept en een schitterende lichtshow geeft, voelt het heel even alsof het leven het universum tot stilstaan heeft gebracht tot dit prachtige moment van vredigheid.

Wat als je werkende leven opeens niet meer zo zeker is omdat er een spierziekte is gediagnosticeerd en je niet weet wat dat met je lijf gaat doen? Wat als je zo super moe bent dat je in de middag moet slapen omdat je het anders niet meer volhoudt. Wat als je één jaar ziek bent je opeens naar een ander spoor gerangeerd moet worden omdat je niet meer kan voldoen aan je functieprofiel? Wat als je opeens op het 2de spoor komt en er een wissel moet plaatsvinden in je zekere bestaan?

Laatst ging ik aan de wandel met mijn lieve wandelmaatje Jan. Jan is een schat, die weet heeft van mijn spierziekte. Je een goed beeld daarvan vormen is echter lastig, zo ook voor Jan.  Jan wil altijd graag snel en lange tochten lopen. Ik vroeger ook, we waren immers niet voor niets goede wandelmaatjes.

Is er een dieet dat helpend is bij polyneuropathie om beter te worden? Dat mijn pijn weg zou gaan? Er zijn van die goedbedoelende mensen die dat tegen mij zeggen. Een dieet zou helpen. Alleen welk dieet zeggen ze er dan niet bij. En eerlijk gezegd geloof ik er ook niet in, dat een dieet zou helpen tegen de pijnlijke polyneuropathie.

“Hellup, ik ben mijn hoofd kwijt, het is echt weg! Help me zoeken. Paniek! Het is wit daarboven. Het voelt als dikke flarden witgrijze pluizige substantie die door mijn hoofd warrelt. Ik kan geen hand voor ogen zien! Ik kan niet meer denken, niet meer functioneren. Ik loop met mijn hoofd in de wolken dus zo moeilijk kan het niet zijn om mij te vinden. Zien jullie mij niet, ben ik onzichtbaar? Wat doen al die watten hier, Wat-‘n-hoofd! Ik moet nog zovéél doen… dus wie helpt mij zoeken? Waar zijn die watten?”… en ik word weer wakker, mijn hoofd opgeklaard, de mist opgetrokken.

In de wereld van batterijen heb je A- en B-merken. Het A-merk, voor het gemak noem ik deze Axel, rent en vliegt de hele dag. Axel heeft altijd energie en gaat maar door. Stoppen kan hij niet en als hij slaapt laadt hij weer op om de volgende dag weer met 100% aan de slag te kunnen. Axel is een topmerk, onstuitbaar en vol pit.

Wanneer de zon loodrecht boven de evenaar staat begint bij ons de lente. Lente is weer een nieuw begin van de cirkel. De cirkel van het leven. Na de winter waarin alles grauw en kaal is gaan nu de knopjes uitlopen en zie je overal weer kleuren verschijnen. Ik heb de eerste lammetjes alweer gezien en de koeien mogen weer buiten staan. 

Afgelopen vrijdag 15 maart hoorde ik toevallig dat het nationale pannenkoeken dag was. Dus ik dacht, laat ik voor mezelf eens een lekker pannenkoekje bakken. Ik had nog spek en stroop in huis, dus ging ik goed beslagen ten ijs aan de slag.