De redactie van de nieuwsbrief www.spierziekten.nl vraagt mij wederom om een blog te schrijven voor de nieuwsbrief. Zoals altijd voel ik me weer vereerd en wil ik natuurlijk meewerken. “Maak er maar iets vrolijks van” zegt de redactie, “er is al genoeg ellende momenteel in de wereld.”
En daar zit ik dan, iets vrolijks schrijven is nog niet zo makkelijk op ‘commando’ zeker niet omdat ik momenteel veel pijn ervaar. Een soort van hernia (artsen en fysiotherapeuten zijn er nog niet over uit) plaagt mij nu al zes weken. Veel pijn, heel veel pijnstillers en veel zitten, want dat is het enige wat mij momenteel de minste pijn bezorgt. Liggen, lopen en vooral stilstaan zijn niet te doen.
Dus tja… en dat maakt dat iets leuks schrijven nog niet vooraan in mijn hoofdkwabje zit (of achteraan, of ergens in die hersenpan)
Maar ja ik wil mijn trouwe lezers ook niet teleurstellen…
Leuk is dat ik net contact had met het Prinses Beatrix Spierfonds, www.spierfonds.nl er komt een enquête over de impact van ziek zijn. (Met als doel dat het spierfonds de communicatie over spierziekten beter kan laten aansluiten bij de behoeften van mensen met een spierziekte en hun naasten) Whauwww, wat een prachtig onderwerp, want het hééft impact op ons leven. En dan kan de wereld soms helemaal niet zo vrolijk zijn, maar ervaren we pijn en onbegrip en wanhoop.
Ik vergelijk het altijd met ballen in het zwembad die om me heen drijven. Ballen die vrolijk en mooi gekleurd zijn, de zogenoemde prachtige gevoelsballen. Maar ook zwarte sombere ballen. En die zijn vaak ook veel groter. En hoe harder ik probeer ze onder water te duwen, hoe meer kracht me dat kost en hoe zwaarder alles voelt. Die bal wil niet weg onder water, hij plopt steeds weer ophoog. De rotterd…..hij blijft maar bij me.
Maar als ik ze laat drijven, ze komen dichterbij en dan voel ik me rot en onbegrepen, moe en somber. Maar ik weet ook dat die bal weer wegdrijft naar de andere kant van het zwembad. Hij is er nog wel, hij mag er zijn, maar is niet zo aanwezig. Nee dan dobberen de leuke ballen weer naar me toe, met hen wil ik wel spelen. Onder water drukken is met deze ballen leuk en kan ik blijven doen, plop plop plop hoor je door het zwembad heen…
En terwijl ik dit schrijf neem ik wat pepernoten tot me, in de wetenschap dat ik deze week de kerstboom al wil gaan opzetten. Dit jaar niet de grote kunstboom (die staat op zolder en is me veel te zwaar) dit jaar een klein echt boompje met heel veel kleine vrolijk gekleurde kerstballen.
En met heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel veel lampjes. Kleine zachtgekleurde lichtjes die twinkelen en schijnen. Die de donkere dagen verlichten. Die misschien ook de pijn en somberheid laten wegtwinkelen in mooie momentjes.
Dus ik wens jullie prachtige (kerst)ballen toe, die ploppen en vrolijkheid geven. De tv hóeft dat journaal even niet weer te geven, maar puzzelen, lezen, kerstfilms kijken, de ellende laten we dit jaar buiten de deur.
Met hele lieve en zorggoedvoorjezelf feestdagen!
Nicole
Geplaatst in het nieuwsblad van de ciapgroep bij www.spierziekten.nl
Reactie plaatsen
Reacties